عباسعلی سپاهی یونسی: «پدرام کازرونی» متولد1372 و کارشناس رشته گرافیک از دانشگاه هنر تهران، یکی از این افراد است. او تصویرسازی را از سال1392 آغاز کرده و در چندین نمایشگاه گروهی حضور داشته است. سراغ این هنرمند و فعال محیط زیستی رفتیم تا با او درباره پیوند هنر و هنرمند با محیط زیست سخن بگوییم.

 شما سال گذشته نمایشگاه «ما همه سهمی از زمین هستیم» را با موضوع طبیعت برگزار کردید و امسال هم در نمایشگاه دیگری که گروهی بود با همین موضوع سراغ طبیعت رفتید، درست است؟

من از پنج سال پیش کار حرفه‌ای‌ام را در زمینه هنر شروع کردم و در دوران تحصیلم در دانشگاه هنر تهران اولین نمایشگاه انفرادی‌ام به نام «ما همه سهمی از زمین هستیم» را برگزار کردم. در واقع ایده این نمایشگاه از کتابی به همین نام نشأت گرفت که بسیار روی من اثرگذار بود. دغدغه محیط زیست از علاقه زیاد من به حیوانات از دوران کودکی سرچشمه می‌گیرد. بعد از برپایی نمایشگاه به این نتیجه رسیدم که باید کارهای بزرگ‌تری انجام بدهم و افراد بیشتری را در این راه با خودم همراه کنم. با این فکر دوستانم را که دغدغه‌های محیط زیستی داشتند دور هم جمع کردم و همین موضوع موجب شد که گروه هنری «توما» در سال گذشته شکل بگیرد. گروه توما تمام موضوعاتش منحصر به محیط زیست است. به نظرم محیط زیست در حال حاضر مهم‌ترین موضوعی است که انسان‌ها با آن درگیرند. تمام بیماری‌های جسمی و روحی ما انسان‌ها ناشی از دوری از طبیعت است. من هر چه در توان داشتم برای دغدغه ذهنی‌ام، یعنی محیط زیست گذاشتم و تمام تلاشم را هم به عنوان هنرمند می‌کنم تا به اهدافی که در ذهنم دارم برسم که مهم‌ترین آن همراه کردن هنرمندان و مخاطبان بیشتر برای بهبود محیط زیست است.

برای شما به عنوان هنرمند پرداخت به چه بخشی از موضوعات زیست محیطی در اولویت است و چرا؟

 من هر چه در توان داشتم برای دغدغه ذهنی‌ام، یعنی محیط زیست گذاشتم و تمام تلاشم را هم به عنوان هنرمند می‌کنم تا به اهدافی که در ذهنم دارم برسم که مهم‌ترین آن همراه کردن هنرمندان و مخاطبان بیشتر برای بهبود محیط زیست است.زمانی که من در محیط زیست عمیق شدم و بیشتر زمان زندگی حرفه‌ای و شخصی خودم را روی محیط زیست و ترکیب آن با هنر گذاشتم، همه موضوعات برایم جدی بود. به نظرم همه چیز در این دنیا مثل یک زنجیر به هم وصل است. به این ترتیب حتی عادت‌های غلط رفتاری خودم هم تغییر کرد. محیط زیست همه چیز است. هر چیز طبیعی اطراف ما از نظر من محیط زیست به حساب می‌آید. با این توضیح، چطور می‌شود هوا از آب و آب از گیاهان و... مهم‌تر باشد؟ هنر من هم از این موضوعات جدا نیست و کاملاً با تک تک این عناصر مهم برای زندگی در کره زمین پیوند خورده است. چیزی که در هنر بیشترین اهمیت را برایم دارد فرهنگ‌سازی است. من هر روز سعی می‌کنم کارهایم طیف سنی بیشتری را در بر بگیرد، به همین دلیل است که در این چند سال، هم تصویرسازی برای کودکان زیر هفت سال را جدی گرفتم و هم تصویرسازی برای مخاطب بزرگسال را.

 هنرمندان ما تا چه اندازه در موضوع محیط زیست ورود پیدا کرده‌اند و این ورود چه تأثیرهایی داشته است؟

 تا چند سال پیش هنرمندان خیلی کمی به این موضوع توجه کرده بودند یا حداقل برایشان در اولویت نبود، یا درجه اهمیت کمی داشت، اما در این چند سال اخیر هنرمندان بیشتری به این حیطه وارد شده‌اند و من هم از این بابت بسیار خوشحالم. اما چیزی که لازم است به آن اشاره کنم این است که از زمانی که گروه «توما» راه اندازی شد، بیشتر هنرمندان مشتاق بودند از محیط زیست حمایت کنند. شاید مشکلی که تا به امروز وجود داشته، نبود بستر و حمایت‌های لازم و استقبال مخاطب از این طیف کارها بوده است، اما امروز به جرئت می‌توانم بگویم اوضاع بسیار بهتر شده و ما شاهد ورود هنرمندان مختلف به این عرصه هستیم و استقبال مخاطبان از این دست موضوعات رشد جدی داشته است.

 وقتی هنر به کمک محیط زیست می‌آید، بهتر است بزرگسالان را مخاطب خود قرار دهد یا کودکان را؟

به نظر من زمانی که حرف از فرهنگ‌سازی به میان می‌آید گروه سنی معنایش را از دست می‌دهد هرچند که ممکن است اولویت هایی باشد که به نظر من کودکان در اولویت هستند، اما هنر برای همه است همان طور که محیط زیست برای همه ماست. هنر رسالتی به دوش دارد و آن هم ارتقای فرهنگ است. پس باید مرتباً خودش را با زمان همسو کند و مشکلات را بشناسد. امروز محیط زیست یک دغدغه مهم برای جهان است و لازم است همه قالب‌های هنری به کار گرفته شود تا بتواند این معضل را به مخاطب گوش زد کند.

 اعضای گروه هنری «توما» با شعار هر هنرمند یک حامی، مشخصاً چه کار زیست محیطی انجام می‌دهند و کمک مالی آن‌ها در کجا برای محیط زیست هزینه می‌شود؟

 گروه ما از یک سال پیش شروع به فعالیت کرد و با این هدف راه اندازی شد که هنرمندان مشخصاً با موضوعات محیط زیستی کار کنند و هر هنرمند سهم کوچکی در بهبود محیط زیست داشته باشد. موضوع امسال ما حیوانات بومی ایران بود. ما نیمی از درآمد گروه را صرف محیط زیست ایران می‌کنیم و مابقی به هنرمند داده می‌شود. ما با این کار سعی کردیم پیوند هنر و محیط زیست را حفظ کنیم که تا حدی هم موفق بودیم اما اینکه هزینه را چطور و کجا صرف کنیم با کارشناس محیط زیست صحبت می‌کنیم و با پولی که در اختیارمان قرار می‌گیرد تصمیم گیری می‌کنیم.

 وضعیت محیط زیست کشورمان حال و احوال خوبی ندارد. به نظرتان حرکت هایی از این دست چه تأثیری بر سرنوشت محیط زیست دارد؟

 به نظرم لازم است که همه دست به دست هم بدهند تا این معضل حل شود. هنر هم می‌تواند بخشی از این حرکت جمعی باشد. هنر به تنهایی نمی‌تواند کاری کند، نیاز است که حمایت شود هنر فقط می‌تواند فرهنگ‌سازی کند. فرهنگ چیز کمی نیست اما همه چیز هم نیست. نیاز است که اقدام‌های خیلی جدی‌تر صورت بگیرد. هنر سر جای خودش کارش را انجام می‌دهد و مطمئناً هر چه گسترده‌تر شود، تأثیرش فراگیرتر خواهد بود.هنر در واقع پیشگیری است اما درمان نیست ما هر چه بیشتر و بهتر بتوانیم کار پیشگیری را انجام دهیم، هزینه‌های هنگفت درمان را لازم نیست پرداخت کنیم. پس جایگاه هنر بسیار والاست چه در حیطه محیط زیست باشد چه بخش‌های دیگر.